Titel: Carry on
Auteur: Rainbow Rowell
Genre: YA
Aantal pagina’s: 522
Uitgever: MacMillan
Gem. prijs: €10
Waardering:
Simon Snow is de ergste uitverkorene ooit.
Tenminste, dat is wat zijn kamergenoot Baz zegt. En Baz mag dan wel een slechte
en vervelende vampier zijn, hij heeft waarschijnlijk wel gelijk. De helft van
de tijd kan Simon niet eens met zijn magie overweg, de andere helft van de tijd
laat hij dingen afbranden. Zijn mentor vermijdt hem, zijn vriendin heeft het
uitgemaakt en er rent een magie-verslindend monster rond wat exact hetzelfde
uiterlijk als Simon heeft. Baz de tijd van zijn leven hebben met al dit, als
hij er zou zijn geweest. Het is het laatste jaar op Watford School of Magicks,
en Simon’s aartsrivaal komt niet eens opdagen.
Zodra ik
hoorde dat er een Simon Snow boek zou uitkomen, wist ik dat ik het moest
hebben. En wel zodra het uitkwam. Toegegeven, dat is niet helemaal gelukt.
Oeps. Nu heb ik eindelijk het boek in mijn handen en kan niet wachten om het te
lezen! Dat was dus vorige week.
Toen ik aan
het boek begon wist ik niet goed wat te denken, ik wou geen “spoilers” en heb
dus weinig, om niet te zeggen geen, research gedaan naar dit boek. Ik had dus
geen idee of dit Cath’s fanfiction, De “echte” Simon snow of een andere
adaptatie van Rainbow zelf was. Dat laatste was op dat moment nog niet eens in
me opgekomen. Ik hoopte vooral op Cath’s fanfiction. Helaas.
Nu, daarmee
bedoel ik niet dat ik dit een slecht boek vond, in tegendeel. Het duurde wel
even voor ik echt helemaal weg was met dit verhaal, net omdat ik niet wist wat
soort verhaal het zou worden. Eigenlijk begon ik het pas echt leuk te vinden
toen Baz eindelijk toegaf gevoelens te hebben voor Simon, waardoor ik toch mijn puntje van mijn lijst kan
schrappen (zie 2016 reading goals update).
Al bij al
vond ik dit een geslaagd boek, behalve dan het einde. De plot twist vond ik
geen enkel probleem, briljant zelfs. Alleen was het zo snel afgelopen. Het
voelde alsof het laatste hoofdstuk van Harry Potter (waar dit boek heel veel mosterd
gehaald heeft) zou hebben bestaan uit: “En toen won Harry en Voldemort gaat
dood. Einde.”
Ook vind ik
het een beetje raar dat Simon met die vleugels blijft rondlopen.
Het was
grotendeels voorspelbaar maar toch origineel, kort door de bocht, prachtig
geschreven, en ongelooflijk schattig. Simon en Baz moeten wel het schattigste
literaire koppel ooit zijn alleen spijtig dat ze dat zelf pas in het laatste
derde van het boek doorhebben.
Kortom, een
boek vol tegenstellingen en onmogelijkheden.
No comments:
Post a Comment